Κάνοντας
κάποιος βόλτα στο ανατολικό παράκτιο
μέτωπο της πόλης θα βρεθεί στο καρνάγιο
της με τους εναπομείναντες ταρσανάδες
ή αρσανάδες, που βρίσκεται σε απόσταση
αναπνοής από την είσοδο της πόλης στο
Φοίνικα και περίπου 10 χιλ από τον Λ.Πύργο.
Στριμωγμένο πια ανάμεσα
σε σύγχρονα
>>>>>>>>>
πολυκαταστήματα, εγκαταλειμμένα οικόπεδα και χώρους στάθμευσης αλλά και σκουπιδιών, καταφέρνει ακόμα και σήμερα να κρατήσει ζωντανή την παράδοση δεκαετιών. Κοιτάζοντας ψηλά όσο πλησιάζεις, το εντοπίζεις βλέποντας τους γερανούς του, αμέσως μετά την έκταση της ΒΙΑΜΥΛ.
πολυκαταστήματα, εγκαταλειμμένα οικόπεδα και χώρους στάθμευσης αλλά και σκουπιδιών, καταφέρνει ακόμα και σήμερα να κρατήσει ζωντανή την παράδοση δεκαετιών. Κοιτάζοντας ψηλά όσο πλησιάζεις, το εντοπίζεις βλέποντας τους γερανούς του, αμέσως μετά την έκταση της ΒΙΑΜΥΛ.
Εκεί εισέρχεσαι σε ένα
άλλο κόσμο, απομονωμένο, άγνωστο στο
ευρύ κοινό. Η γή έχει πάρει το χρώμα της
σκουριάς, η μυρωδιά βαριά, μια μίξη
σίδερου-ξύλου-χρωμάτων....
Εδώ βρίσκεις τεχνίτες
στεριανούς που κατέχουν μια τέχνη που
τη μαθαίνεις ζώντας την, παλεύοντας με
σκάφη μικρά αλλά και μεγαθήρια. Μια
τέχνη που κληρονομείται από πατέρα σε
γιο. Βέβαια και εδώ δεν γίνονται εξαιρέσεις
και τα σπαστά ελληνικά είναι κυρίαρχα.
Απολαύστε κάποιες φώτο (τέλη Οκτώβρη 2013 ) από το τελευταίο καρνάγιο της Θεσσαλονίκης που φαίνεται να “πνέει τα λοίσθια”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου