Γνωστε η αγνωστε καλως ηρθες στο πολιτικοκοινωνικοσατιρικο blog μου. Το παρον επειδη δεν ειναι "ιστολογιο ενημερωσης", δεν μπορει με οποιονδηποτε τροπο να θεωρηθει Μ.Μ.Ε.(μπλιαχ), αρα δεν επηρεαζει την κοινη γνωμη. Ειναι ενας τοπος για να εκφραζω αυστηρα προσωπικες ιδεες και αποψεις και δεν αναρτωνται θεματα που ερχονται σε αντιθεση μ'αυτες ή μου ειναι παντελως αδιαφορα. Τα γεγονοτα παρουσιαζονται “φιλτραρισμενα” και “μονοπλευρα” ετσι οπως εγω τα αντιλαμβανομαι μεσα απο τη δικη μου οπτικη γωνια και σε καμια περιπτωση δεν θα πρεπει να θεωρουνται "δεδομενα" ....

(ανεπιθυμητοι οι ηλιθιοι..)

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

ενα απογευμα στο καρναγιο της θεσσαλονικης

       Κάνοντας κάποιος βόλτα στο ανατολικό παράκτιο μέτωπο της πόλης θα βρεθεί στο καρνάγιο της με τους εναπομείναντες ταρσανάδες ή αρσανάδες, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο της πόλης στο Φοίνικα και περίπου 10 χιλ από τον Λ.Πύργο.

     Στριμωγμένο πια ανάμεσα σε σύγχρονα
>>>>>>>>>
 
πολυκαταστήματα, εγκαταλειμμένα οικόπεδα και χώρους στάθμευσης αλλά και σκουπιδιών, καταφέρνει ακόμα και σήμερα να κρατήσει ζωντανή την παράδοση δεκαετιών. Κοιτάζοντας ψηλά όσο πλησιάζεις, το εντοπίζεις βλέποντας τους γερανούς του, αμέσως μετά την έκταση της ΒΙΑΜΥΛ.

Εκεί εισέρχεσαι σε ένα άλλο κόσμο, απομονωμένο, άγνωστο στο ευρύ κοινό. Η γή έχει πάρει το χρώμα της σκουριάς, η μυρωδιά βαριά, μια μίξη σίδερου-ξύλου-χρωμάτων....
Εδώ βρίσκεις τεχνίτες στεριανούς που κατέχουν μια τέχνη που τη μαθαίνεις ζώντας την, παλεύοντας με σκάφη μικρά αλλά και μεγαθήρια. Μια τέχνη που κληρονομείται από πατέρα σε γιο. Βέβαια και εδώ δεν γίνονται εξαιρέσεις και τα σπαστά ελληνικά είναι κυρίαρχα.


Απολαύστε κάποιες φώτο (τέλη Οκτώβρη 2013 ) από το τελευταίο καρνάγιο της Θεσσαλονίκης που φαίνεται να “πνέει τα λοίσθια”







 






 























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου