Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής Αριστεράς θα συμφωνούσε σήμερα με το «δεξιό» Μάνο Χατζιδάκι για την εθνική εορτή.
Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που γιορτάζει την έναρξη του πολέμου κι όχι την ημέρα της απελευθέρωσης, τιμώντας ουσιαστικά ένα φασίστα δικτάτορα, ο οποίος υπό διαφορετικές συνθήκες θα έφτιαχνε μια Ελλάδα κατ’ εικόνα και ομοίωση της ναζιστικής Γερμανίας.
Προτίμησε λοιπόν η ελίτ να επιβάλει τη μνήμη του «ΟΧΙ» και όχι το χαμόγελο της νίκης με τους δρόμους γεμάτους αντάρτες του ΕΛΑΣ και τα συνθήματα του ΚΚΕ.
Γιορτάζουμε την αρχή κι όχι το νικηφόρο τέλος. Γιατί άραγε;
Πολλά χρόνια πριν ο Μάνος Χατζιδάκις σχολίασε από ραδιοφώνου την 28η Οκτωβρίου με τον δικό του τρόπο. Είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, όπως ήταν αναμενόμενο.
Τι έλεγε τότε ;
Γιατί είπε το ΟΧΙ ο Μεταξάς, αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;
Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά...
Oι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κ.τλ.
Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί και αν λέγαμε ΝΑΙ;
Πάλι στα ίδια θα ήμασταν.
Ένα-δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία –μήπως δεν είμαστε πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς;– κι ύστερα μες στη συμμαχία και τέλος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Ασε και εκείνη τη μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις μας, ότι ήμασταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων.
Πιστεύαμε στο τέλος, σαν τον Καραγκιόζη, πως εμείς σκοτώσαμε τον κατηραμένο όφι.
Μεθύσαμε από δόξα, που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας.
Για μια ακόμη φορά νικήσανε οι Χίτες, οι κουτσαβάκηδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και Κουρήδες.
Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου»
Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που γιορτάζει την έναρξη του πολέμου κι όχι την ημέρα της απελευθέρωσης, τιμώντας ουσιαστικά ένα φασίστα δικτάτορα, ο οποίος υπό διαφορετικές συνθήκες θα έφτιαχνε μια Ελλάδα κατ’ εικόνα και ομοίωση της ναζιστικής Γερμανίας.
Προτίμησε λοιπόν η ελίτ να επιβάλει τη μνήμη του «ΟΧΙ» και όχι το χαμόγελο της νίκης με τους δρόμους γεμάτους αντάρτες του ΕΛΑΣ και τα συνθήματα του ΚΚΕ.
Γιορτάζουμε την αρχή κι όχι το νικηφόρο τέλος. Γιατί άραγε;
Πολλά χρόνια πριν ο Μάνος Χατζιδάκις σχολίασε από ραδιοφώνου την 28η Οκτωβρίου με τον δικό του τρόπο. Είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, όπως ήταν αναμενόμενο.
Τι έλεγε τότε ;
Γιατί είπε το ΟΧΙ ο Μεταξάς, αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;
Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά...
Oι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κ.τλ.
Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί και αν λέγαμε ΝΑΙ;
Πάλι στα ίδια θα ήμασταν.
Ένα-δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία –μήπως δεν είμαστε πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς;– κι ύστερα μες στη συμμαχία και τέλος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Ασε και εκείνη τη μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις μας, ότι ήμασταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων.
Πιστεύαμε στο τέλος, σαν τον Καραγκιόζη, πως εμείς σκοτώσαμε τον κατηραμένο όφι.
Μεθύσαμε από δόξα, που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας.
Για μια ακόμη φορά νικήσανε οι Χίτες, οι κουτσαβάκηδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και Κουρήδες.
Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου