θεσσαλονικη: το πλωτο ξυλινο δαπεδο η λυση για την παλια παραλια;

Μπορεί ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης και ο αντιπεριφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας, να ερίζουν για την τύχη του ποδηλατόδρομου της Παλιάς Παραλίας, όμως λύση έχει ήδη προταθεί εδώ και τρία χρόνια! >>>>>

Οι συγκοινωνιολόγοι Σπύρος Βούγιας και Σταύρος Κωνσταντινίδης, έχουν καταθέσει μια πρόταση (δοκιμασμένη ήδη στη Θεσσαλονίκη), που μπορεί να αποτελέσει τη μέση οδό ή τη χρυσή τομή στις διαφωνίες των τεχνικών υπηρεσιών των δύο φορέων. Ούτε χρειάζεται να κατεβεί στο οδόστρωμα ο ποδηλατόδρομος και να διακυβεύεται η ασφάλεια των ποδηλατών ή να στερηθούν άλλη μια λωρίδα κυκλοφορίας τα αυτοκίνητα, ούτε χρειάζεται να συνεχιστεί το στρίμωγμα πεζών και ποδηλατών στο στενό πλακόστρωτο της Παλιάς Παραλίας.

«Στην Παλιά Παραλία της Θεσσαλονίκης η αιώνια βόλτα εξακολουθεί σαν να μην άλλαξε τίποτα στο πέρασμα του χρόνου. Προστέθηκε, όμως, ο ποδηλατόδρομος και οι πεζοί στριμώχνονται στο στενό κομμάτι προς τη θάλασσα, που δεν τους χωράει πια, ιδιαίτερα τα απογεύματα και τα βράδια του καλοκαιριού, όταν χιλιάδες άνθρωποι απολαμβάνουν πέρα δώθε τη δροσιά, μασουλώντας σπόρια και χαζεύοντας μακριά τον ανοιχτό ορίζοντα», λένε οι κ.κ. Βούγιας και Κωνσταντινίδης.

Χωρίς αλλοίωση

Ετσι, προτείνουν την προσθήκη ενός πλωτού ξύλινου δαπέδου, που μπορεί να διευρύνει το χώρο του πλακόστρωτου και να δώσει ανάσα στον «ασφυκτικό» παραλιακό περίπατο. «Χωρίς να αλλοιωθούν τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του κρηπιδώματος, μπορούμε να προσθέσουμε πλωτό ξύλινο δάπεδο (όχι φαρδύτερο από 2 - 2,5 μέτρα), επεκτείνοντας όσο χρειάζεται το ενεργό πλάτος και δίνοντας απαραίτητο ζωτικό χώρο στους πεζούς. Οι ξύλινες τραβέρσες δημιουργούν μια αίσθηση καταστρώματος και διατηρούν την οπτική και ακουστική επαφή με το νερό που περνάει από κάτω, όπως έγινε και στην πετυχημένη ανάπλαση του τμήματος της Νέας Παραλίας μέχρι το Μέγαρο Μουσικής», επισημαίνουν.

Και είναι αλήθεια ότι το «πείραμα» στη Νέα Παραλία μπροστά από το Μέγαρο Μουσικής πέτυχε. Ο ξύλινος διάδρομος - εξέδρα χρησιμοποιείται από πεζούς και ερασιτέχνες ψαράδες, δένει αρμονικά με τον περιβάλλοντα χώρο και διευρύνει το χώρο του παραλιακού μετώπου, χωρίς να τσιμεντοποιεί την παραλία.

Σύμφωνα με τους συγκοινωνιολόγους, ο ποδηλατόδρομος δεν μπορεί να είναι σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, διότι όντως μπαίνουν ζητήματα ασφάλειας των ποδηλατών, εκτός κι αν συντρέχουν προϋποθέσεις, όπως περίφραξη ή ανύψωση του οδοστρώματος. Απαιτείται, δηλαδή, έτσι κι αλλιώς αναβάθμιση του πεζοδρομίου ή του οδοστρώματος. Η ιδέα του πλωτού ξύλινου δαπέδου δεν απαιτεί γενναίες παρεμβάσεις ούτε πολυδάπανες και χρονοβόρες διαδικασίες...

Πηγή Αγγελιοφόρος